And so the adventure begins
26 juni 2020
Poeh, daar zitten we dan. In het vliegtuig op weg naar Atlanta… Het avontuur tegemoet! Wat een opluchting dat we eindelijk onderweg zijn.
Verhuizen naar de VS in corona-tijd
Want ja, echt vanzelfsprekend is het natuurlijk niet dat je internationaal kan verhuizen in deze tijd. Konden we in februari nog gewoon op huizenjacht in Montgomery, terwijl de eerste verontrustende berichten uit Italië kwamen, inmiddels is de wereld zo veranderd! Amerika sloot medio maart zijn deuren voor Europeanen. En ja, dat zorgde voor onrust bij ons: wat nu? Gelukkig gaf de tekst van het presidentiële besluit duidelijkheid: het visum waarmee wij reizen is uitgezonderd van de inreisbeperkingen!
Maar daarna explodeerde de situatie in de VS, met name in New York. Natuurlijk stel je jezelf dan de vraag: wil je wel naar de VS? Durf je het aan om familie en vrienden gedag te zeggen voor een jaar, terwijl je niet weet hoe de situatie zich in Nederland ontwikkelt en je niet even over kan komen vanuit de VS?
Veel belangrijker: wil je in deze tijd opsplitsen als gezin? Immers, Laurens zou medio mei al die kant op gaan en de kinderen & ik pas eind juni. Heel stellig hadden we beiden al de keuze gemaakt: we gaan ons als gezin niet opsplitsen over 2 continenten. In deze bizarre tijd, zorgen of al je dierbaren gevrijwaard blijven van corona, kinderen thuis van school en met hun eigen zorgen over corona, onduidelijkheid of er gevlogen kan worden als er iets is, etc blijven we samen! Er was dan ook flinke opluchting dat eind maart het nieuws kwam dat Laurens zich pas eind juni in Montgomery, Alabama hoefde te melden!
Natuurlijk hielden we een slag om de arm. Niets zo veranderlijk als de werkgever van Laurens, haha. Maar de berichten die vanuit de VS kwamen over de organisatie van de opleiding, de erkenning dat gezin mee moet kunnen verhuizen etc geeft een positief gevoel.
Dus zo vertrok op 22 mei onze verhuisboedel naar de VS. Lego, leesboeken voor de kinderen, toffe familiefoto’s om op te hangen, foto-albums, kleding, apparaten, etc etc. We hebben de luxe in een gemeubileerd huis aan te komen, dus het zijn alleen de persoonlijke spullen die mee moeten. Wel gek om nu vooral de dingen in te pakken die zo belangrijk voor je zijn dat je ze niet een jaar kunt missen, maar door de lange reis juist een week of 6 niet zal zien.
Afscheid nemen
De afgelopen week was echt een week van afscheid nemen. Nog even een middagje/avondje bijkletsen met mijn liefste en dierbaarste vriendinnen. Hoewel ik ze beiden minder vaak zie dan ik zou willen, voelt het heftig om een jaar langs niet zomaar langs te gaan als dat “even nodig is”. En dan gedag zeggen zonder een hele dikke knuffel, dat valt nog eens extra zwaar.
Woensdag hadden we een drive thru afscheidsfeestje gereorganiseerd. Voor de kinderen een complete verrassing! Wat een bijzondere en fijne middag: zo lief dat zoveel mensen even langs zijn geweest. Dank jullie allemaal wel voor de speciale middag!
In de hitte hebben we donderdag alle koffers ingepakt. Alle afscheidscadeaus (zo leuk en lief!) zijn uiteraard mee: het is maar goed dat we zoveel ruimbagage mee mogen nemen 😉
Vrijdag 26 juni – vertrek
Maarten zegt het goed: “het voelt zo gek in mijn buik”. Het is ook spannend, het avontuur dat voor ons ligt. Alleen al vliegen is voor de kinderen een hele nieuwe ervaring! En je moet toegeven: een jaar is best lang, zeker voor een kind.
Ook bij mij en Laurens zijn er de emoties. Voor een voor mij compleet onverwacht moment staan bij Laurens de tranen in zijn ogen, als hij nog even een rondje loopt door ons super fijne huis. Ik hou het niet droog als mijn ouders zich in regenponcho hijsen om de kleinkinderen toch nog even een veilige dikke knuffel te geven. Het is vreselijk om zo gedag te zeggen…
In het taxibusje naar Schiphol beginnen we te ontspannen: let the adventure begin! Sweet home Alabama, here we come!
Wat een prachtige omschrijving van jullie laatste dagen in Nederland, reis naar the State en jullie eerste dagen daar.
Wij gaan deze blog zeker volgen.
GENIET! 😘
Over onze eerste dagen ga ik snel een berichtje plaatsen! Hoewel we hele dagen binnen moeten blijven (Restriction of Movement), zijn de dagen zo voorbij. Komt wellicht ook door de jetlag?
Heel fijn dat we zo, op afstand , jullie avontuur kunnen meebeleven. Super dat je ons ook nu, net als in Afrika, op de hoogte houdt van jullie belevenissen. Ik lees ze graag. Liefs uit Den Helder.
Hihi, alles is wel een stuk eenvoudiger geworden in vergelijking met Uganda in 2004. Nu kunnen we gewoon via whatsapp contact blijven houden en videobellen. De wereld is een stuk kleiner geworden!
Heel heel heel veel goeds toegewenst voor jullie avontuur in de VS. Zo dapper. En ja een jaar is lang maar vliegt ook weer voorbij. Voor we het weten zijn jullie weer terug. Dat jullie vele mooie dingen mogen zien en doen daar. Geniet ervan. Liefs familie Bus
Dank je wel! We gaan genieten van dit avontuur, deze kans!
Toi-toi-toi as your new adventure begins, good luck. I will be following you … 😉
Thx lieve Trudie!
Heel fijn om jullie zo te kunnen volgen! Laurens veel succes met de opleiding en vooral ook een jaar genieten als gezin van alle bijzonderheden en andere dingen dan in Nederland…
We gaan zeker genieten met z’n allen Corine! En ik breng je boodschap over aan Laurens: die gaat hier zeker het maximale uithalen dit jaar. Hij mag een specialisatie gaan volgen hier (als eerste Nederlander) dus hij voelt de druk 😉
Wat super leuk om te lezen hoe het vooraf is gegaan en inderdaad wat spannend allemaal zo in deze tijd Een hele fijne tijd daar met je gezin en we gaan je blogs volgen. Liefs Johan en Nynke en de meisjes
Ja, het is allemaal niet vanzelfsprekend geweest. En ook nu heeft covid19 natuurlijk een enorme impact op hoe alles gaat. Nog even, en onze Restriction of Movement zit er op. Maar heel eerlijk: ik blijf graag nog een poosje afstand houden. De situatie is hier helaas nog steeds niet onder controle 🙁
Geweldig dat we jullie kunnen volgen dan zijn jullie toch nog een beetje bij ons gr
De wereld is zo klein geworden, met alle moderne communicatie!
Es, ik vind het zó leuk om je blog te volgen!!! Ik vind het echt super-vet dat jullie gewoon daar een jaar zitten. Heel raar dat we niet even binnen kunnen vallen in jullie vertrouwde casa, maar zo kunnen we toch een beetje bij jullie binnenkijken! Geniet er van, dikke knuffel van ons allemaal en een grote poot van de viervoeter!